De Koninklijke Belgisch-Afrikaanse Unie, afgekort KBAU, is een vereniging zonder winstoogmerk die er een erezaak van maakt het kostbare erfgoed te bestendigen dat Belgen en Afrikanen, sinds 1885 tot vandaag, aan de Geschiedenis hebben nagelaten. En dit dankzij hun inzet voor de ontwikkeling en de welvaart van het continent, met name in Congo , Rwanda en Burundi. Het wil de ontmoetingsplaats en de broederschap zijn tussen Belgen en Afrikanen om de gedeelde geschiedenis te bestendigen en te ontwikkelen, in een geest van wederzijds respect en lotsverbondenheid. Door middel van haar talrijke activiteiten wil zij dynamische betrekkingen tussen de landen tot stand brengen, bijdragen tot de toenadering tussen hun volkeren door een kordaat optreden tegen alle vormen van desinformatie, het schrijven aanmoedigen en het onderzoek over het gemeenschappelijk verleden bevorderen, en strategieën voor een wederzijdse voordelige samenwerking bestuderen en voorstellen. Dit is haar doel en cultuur.

​

Als opvolger van de Koninklijke Belgische Unie voor Overzeese Gebieden (UROME) blijft KBAU het werk verdedigen dat door de gezamenlijke inspanningen van Belgen en Afrikanen in Congo, Rwanda en Burundi tot stand werd gebracht, door in alle objectiviteit bij te dragen tot het documenteren van alles wat in de omstandigheden van elk tijdperk werd verwezenlijkt.

​

Overeenkomstig de wil van haar verre stichters blijft KBAU ook haar rol vervullen van koepel van alle verenigingen die tot doel hebben de banden die hun leden op het terrein hebben gesmeed, te vrijwaren en nieuw leven in te blazen, en hen te inspireren en voor te dragen aan de betrokken autoriteiten.

Het is niemand ontgaan, zeker niet de pers, dat de laatste decennia een tegencultuur heeft zien ontstaan. De bevoorrechte banden die België ooit had met de Afrikaanse gebieden die het bestuurde, zijn zwaar op proef gesteld. In haar streven om de cohesie rond een gemeenschappelijk geheugen te bevorderen, neemt KBAU haar rol ten volle op en schuwt zij het debat niet, door enerzijds de gemeenschappelijke punten en de cumulatieve voordelen aan het licht te brengen maar anderzijds ook de wetenschappelijk aangetoonde tekortkomingen te erkennen.

​

Ver van de vooroordelen en "wetenschappelijke waarheden" van de 19e eeuw juicht de  KBAU de vooruitgang van het onderzoek en de politiek toe, die eindelijk hebben vastgesteld dat alle mensen één familie zijn, rijk in verscheidenheid, ongeacht hun afkomst of achtergrond. De Verenigde Naties hebben dit concept formeel bekrachtigd in de Verklaring van Durban van 8 september 2001.

Racisme, waar het ook vandaan komt, had zich nooit mogen ontwikkelen in onze samenlevingen. Het is een poging om de andere te overheersen en te verwerpen, een factor van verdeeldheid en een diepgaande aantasting van de waardigheid.

​

De KBAU belijdt een nultolerantie voor racisme en wil actief aanmoedigen en bijdragen tot het aan de kaak stellen en het bestrijden van nieuwe vormen van racisme die nog niet allemaal in kaart zijn gebracht en evenmin wettelijk strafbaar gesteld zijn.

​

België is een land dat volledig openstaat voor de wereld. Ondanks alle kolonisaties die het in de loop der eeuwen zelf heeft moeten ondergaan en die het een tijdlang in Centraal-Afrika heeft opgelegd, heeft het zijn gevoel voor gastvrijheid behouden en blijft het overtuigd van de rijkdom die multiculturele bijdragen voor de samenleving betekenen.

Door de eeuwen heen heeft België baat gevonden in de diversiteit, die altijd kansen heeft geboden en nog steeds biedt voor een grotere welvaart waarin alle vaardigheden kunnen gedijen en worden gewaardeerd, zonder discriminatie.

​

Een steeds grotere diaspora van Congolezen, Rwandezen en Burundezen in België biedt de KBAU de gelegenheid om de opkomende generaties, zowel uit het Noorden als uit het Zuiden, te inspireren en zo het wederzijds begrip en een gemeenschappelijke visie te verfijnen.

​

Het is met dit vooruitzicht dat samenleven zijn volle betekenis vindt en dat de KBAU zijn actie op de toekomst wil richten. In de globale wereld pleit ook alles ervoor dat de  KBAU zich open stelt voor andere Afrikaanse landen. België was, en is aanwezig, zij het minder intensief, in zovele andere landen en is er ook gekend én erkend. Dit biedt een potentieel dat vraagt om benut te worden, in een globalisering met een menselijk gelaat.

Dit ambitieuze programma kan alleen worden verwezenlijkt met de inzet van iedereen. De KBAU rekent erop.

​

Bedankt voor uw steun!

​

Renier Nijskens